Είναι γεγονός πως η μουσική
είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας. Συνοδεύει κάθε μας καθημερινή συνήθεια και
από την αρχαιότητα έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για εμάς. Είναι ένας τρόπος
έκφρασης των ανθρώπινων σκέψεων και συναισθημάτων, προσφέρει ψυχική ηρεμία και
γαλήνη και ταξιδεύει νοητά τόσο τους λάτρεις της μουσικής, αλλά και τους ίδιους
τους μουσικούς.
Η μουσική μας συντροφεύει σε όλα τα
στάδια του βίου μας. Ξεκινώντας από τα έμβρυα που χρειάζεται να ακούνε μουσική, ώστε να αναπτυχθεί ο εγκέφαλός τους και συνεχίζοντας καθ’ όλη την διάρκεια της
ζωής. Έτσι, ο εγκέφαλός μας αρχίζει ασυνείδητα να αντιλαμβάνεται τη μουσική ως
μία πνευματική ανάγκη. Συνεπώς δημιουργεί μία αισθητή διαφορά στο πόσο
συγκεντρωμένοι είμαστε, αλλά και στην ψυχική μας κατάσταση. Ο αντίκτυπός της
στην ψυχολογία μας είναι τέτοιος που μια
ευχάριστη μελωδία μπορεί να μας φτιάξει τη διάθεση και να μας επιτρέψει να
δούμε μια δύσκολη κατάσταση από την πιο θετική πλευρά. Ως επακόλουθο, ο κάθε
άνθρωπος μπορεί να εξερευνήσει τον εσωτερικό του κόσμο, να αντιληφθεί τι
πραγματικά νιώθει και να συνειδητοποιήσει τις συναισθηματικές του ανάγκες.
Ωστόσο, η μουσική μπορεί να ωφελήσει πολύ
τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τα παιδιά που ασχολούνται με κάποιο μουσικό
όργανο. Τους δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούν ευκολότερα, να αντιμετωπίζουν
ορισμένες δυσκολίες με περισσότερη ηρεμία και να δουν την ζωή διαφορετικά.
Έρευνες έχουν αποδείξει πως η εξάσκηση ενός μουσικού οργάνου βοηθάει στο να
επικεντρώνει κανείς την προσοχή του κάπου με ευκολία, αναπτύσσει την κριτική
σκέψη των ατόμων και εμπλουτίζει τον χαρακτήρα του με σημαντικά στοιχεία και
δεξιότητες. Για παράδειγμα, ο μουσικός αποκτά περισσότερη πειθαρχία και
ικανότητα να προσαρμόζεται στις δύσκολες συνθήκες. Επιπρόσθετα, χτίζει δύο
αναπόσπαστα κομμάτια της προσωπικότητάς του, που δεν είναι άλλα από την
αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση. Αποκτά εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, να
βασίζεται σε αυτές και να μην τα παρατάει. Εντυπωσιακό είναι επίσης πώς ένας
μουσικός μπορεί να πάρει μαθήματα ζωής ζωτικής σημασίας με το να παίζει μουσική,
να μοιράζεται τη μουσική του με άλλους ανθρώπους και να ξεπερνάει μόνος του
οποιαδήποτε δυσκολία σχετική με την ερμηνεία ενός κομματιού ή την αντιμετώπιση
του άγχους. Στο τέλος, το σκεπτικό ενός έμπειρου οργανοπαίχτη είναι αρκετά
δυνατό, ώστε να δει το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο. Ναι, μέσω της μουσικής
που έχει ενταχθεί ολοκληρωτικά στην ζωή του.
Συμπερασματικά, κανείς δεν μπορεί να
αρνηθεί το πόσο μας έχει επηρεάσει η μουσική στις καθημερινές μας συνήθειες, αλλά και στην συναισθηματική και πνευματική μας καλλιέργεια. Γι’ αυτό
αξίζει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ασχοληθούνε με αυτή, να εκτιμούμε όσους ήδη
το κάνουν, να μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας και να μην σταματάμε ποτέ να την εξερευνούμε.
Όπως είπε και ένας καθηγητής κιθάρας κάποτε, η μουσική δεν έχει ουρανό, δεν
έχει τέλος. Ερμηνεύοντας ένα κομμάτι, δίνουμε ζωή σε ένα νεκρό χαρτί, στο
όργανό μας και σε κάθε άνθρωπο που ακούει.
Αρθρογράφος:
Τότση Μαίρη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου