Η θέση της γυναίκας σήμερα.

 

 Βρισκόμαστε εν έτει 2022 κι όμως σε πολλές χώρες του κόσμου υπάρχουν γυναίκες χωρίς δικαιώματα και άνθρωποι που ακόμα πιστεύουν πως αυτό είναι το «σωστό», το «δίκαιο». Τέτοια δικαιώματα μπορεί να είναι το δικαίωμα λόγου, ελευθερίας, το δικαίωμα ψήφου. Όταν ένας άνθρωπος στερείται τέτοια ανθρώπινα δικαιώματα, τότε δε ζει κανονικά. Ζει σε μία διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, πολλές φορές χωρίς να το επιλέγει. Πολλοί το έχουν αναγνωρίσει αυτό και έχουν καταβάλει τεράστια προσπάθεια για αυτά τα δικαιώματα. Τις περισσότερες φορές οι τυχεροί παλεύουν για τους αδικημένους, τους άτυχους. Λίγες είναι οι φορές που αυτοί οι άνθρωποι που στερούνται τόσα δικαιώματα έχουν το  θάρρος να διαμαρτυρηθούν. Δεν είναι όμως άδικο να έχεις φωνή, αλλά να μην μπορεί να ακουστεί; Να θέλεις να μιλήσεις, αλλά να φοβάσαι ακόμη και για την ίδια σου τη ζωή; Ή να αναγκάζεσαι να κάνεις πράγματα που δεν επιθυμείς απλά επειδή είσαι γυναίκα; Ένα μεγάλο μπράβο για όσους παλεύουν για τα δικαιώματα τα δικά τους και των άλλων και ένα μεγάλο γιατί σε όσους ακόμα διαφωνούν με αυτά τα δικαιώματα.

Και ο όρος «Γυναίκα»  έχει παρεξηγηθεί από πολλούς. Γυναίκα δεν είναι εκείνη που θα παντρευτεί έναν ιδανικό άντρα, που θα κάνει παιδιά, θα κάθεται να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, δε θα εργάζεται και θα είναι μόνιμος δούλος του συντρόφου της, γιατί αυτός είναι «ανώτερος». Δεν υπάρχει το ιδανικό κορίτσι, η τέλεια γυναίκα.  Ελάχιστες είναι αυτές που αγγίζουν τα πρότυπα ομορφιάς που θέτουν οι αγράμματοι. Γιατί κάποια να θεωρηθεί άσχημη, επειδή απλά δεν ταιριάζει σε κάποιου τα γούστα;  Δεν υπάρχει κάποιο επιστημονικό βιβλίο που να μιλάει για το τι είναι όμορφο και τι δεν είναι.

Και γιατί εκφράσεις όπως «εκείνη το ήθελε», «με τέτοια ρούχα που φορούσε, καλά να πάθει», «φόρα κάτι πιο κοριτσίστικο» «γίνε νηπιαγωγός, το επάγγελμα πχ του μηχανικού δεν είναι για ‘σένα», να ακούγονται συχνά στις κοινωνίες μας;  Να ρίχνεται η ευθύνη πάντα σε αυτόν που  η κοινωνία χαρακτήρισε ως αδύναμο; Είναι κουραστικό να πρέπει πάντα να φέρνεις αντίρρηση στου καθενός την άδικη άποψη. Να πρέπει πάντα να υπενθυμίζεις μέσα από τα λόγια και τις πράξεις σου ότι μία φούστα ή ένα φόρεμα δεν κάνει κάποιον γυναίκα. Και έπειτα από όλο τον κόπο σου, να πιστεύουν ακόμη ότι είσαι κατώτερη.  Να μην ακούν την άποψή σου, να μην σου φέρονται όπως θα έπρεπε.

Πώς θα σταματήσουμε τους πολέμους που γίνονται, τη δυστυχία, την αδικία, τη φτώχεια, την ανισότητα, τον ρατσισμό, αν όλοι είμαστε κολλημένοι στις ιδέες μας; Στις ίδιες ιδέες που ήταν κολλημένοι και οι προ παππούδες μας; Σε ιδέες τόσο παλιές που, αν ήταν βιβλίο, με την πάροδο του χρόνου δε θα είχε μείνει ούτε το εξώφυλλο.  Πώς θα πάει ο κόσμος μπροστά, πώς θα αναπτυχθεί, αν παλεύουν για αυτό μόνο οι λίγοι; Και πώς όμως να παλέψουν περισσότεροι αν πάνω από τους μισούς κρατιούνται πίσω;

Μεγαλώνω σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν ίσα δικαιώματα για όλους. Μεγαλώνω δυστυχώς στον ίδιο κόσμο που μεγάλωσε η μητέρα και η γιαγιά μου.  Και δεν υπάρχουν μεγάλες σημαντικές διαφορές.  Αν κάτι ξέρω σίγουρα είναι ότι θα κάνω ότι περνά από τις δυνάμεις μου για να αλλάξει αυτό. Το ίδιο πρέπει να κάνουν όλοι, γιατί δε θέλω και η μελλοντική μου κόρη να ζήσει σε αυτόν τον ίδιο κόσμο.

Πίνακας σε καμβά - Minimal & Line Art - Abstract Woman Face with Leaves - Πίνακες σε καμβά, σε inox, σε ξύλινες τάβλες και κόντρα πλακέ θαλάσσης (pinakes4u.gr)